ΓΙΑΤΙ

Γιατί, Χριστέ μου, θέλησαν Ἐσένα να σταυρώσουν;

Γιατί είσαι η  Αλήθεια, το Φῶς και η Ζωή;

Εσταυρωμένε, Συ έφερες στον κόσμο την αγάπη

κι οι άνθρωποι τυφλώθηκαν από το Φως Σου, Λυτρωτή.

Γλυκύτατε Ιησού μου, δεν μπορώ να Σε βλέπω

επάνω στο Σταυρό, Εσένα, την Αγάπη, καρφωμένο.

Πονώ, Νυμφίε μου, πονώ αφάνταστα, Χριστέ,

δεν έχω πια στον κόσμο αυτόν τίποτα να προσμένω.

Σχίζεται η καρδιά μου, Γλυκύτατε μου Εσταυρωμένε,

όταν Σε αντικρύζω Εσένα επάνω στον Σταυρό…

Σκέπτομαι, ας μην ερχόμουνα σ’ αυτόν τον κόσμο,

τέτοια εικόνα στη ζωή μου δεν θα θελα να δω.

Εσένα, Δυνατέ, τον Νομοθέτη, ως παράνομο!

Εσένα, την Ζωή των απάντων, καταδίκασαν;

Γιατί ανέστησες νεκρούς και φώτισες τυφλούς,

τους τύφλωσε το Φως Σου κι οι ψυχές σκοτείνιασαν.

Νοιώθω την ύπαρξή μου να χάνεται απ’ τον πόνο…

Γιατί Σε φθόνησαν Σωτήρα μου Αγαπημένε;

Γιατί, Χριστέ μου, φώτισες την σκοτεινιά του κόσμου

κι έφερες την αγάπη σ’ αυτή τη γη, Εσταυρωμένε;

Χτυπούν λυπητερά οι καμπάνες κι αγγίζει ο ήχος

κάθε ανθρώπινη καρδιά σ’ αυτή εδώ τη γη.

Γιατί; Γιατί ο Γλυκύτατος Χριστός να σταυρωθεί;

«Ο φθόνος ου ζητεί το εαυτού συμφέρον», είπες Λυτρωτή.

Νόμιζαν, αν Σε δουν επάνω στο Σταυρό καρφωμένο

το Φώς το Θεϊκό  Σου θα σβήσουν, θ’ αμαυρώσουν

 όμως η λάμψη Σου αγγίζει, Χριστέ μου, τις καρδιές

κι όσοι Σ’ αγάπησαν τη ζωή τους θέλουν να Σου δώσουν.

Γλυκύτατε Ιησού, Μονάκριβή μου Αλήθεια,

χίλιες ζωές αν είχα σε Σένα να τις δώσω…

Σε πίστεψα, Σ’ αγάπησα, Χριστέ μου Αγαπημένε,

κάθε τι άλλο στη ζωή αδυνατώ να νιώσω.

Ας φθάσει η χάρη Σου σε τούτη εδώ τη γη,

σ‘ αυτούς τους καιρούς τους άχαρους και ζοφερούς,

λύσε τα δεσμά της αμαρτίας όλου του κόσμου,

δέξου, Χριστέ μου, αυτούς τους στοχασμούς τους ιερούς.