Η Σημασία της Προσευχής και της Μνημόνευσης Ονομάτων

Έτι δεόμεθα υπέρ ελέους…

...υπέρ πάντων των εν ανάγκαις όντων, των εν στενοχωρία, θλίψει, δοκιμασία, διωγμοίς, ταλαιπωρίαις, πολέμοις, ανεχείαις, πτωχεία, ανεργία και περιστάσεσιν όντων εν παντί τόπω της δεσποτείας Κυρίου.

Και προσευχόμαστε για τους αδερφούς μας, για ανθρώπους δικούς μας που είτε είναι ακόμη εν ζωή, είτε κοιμήθηκαν και αποδήμησαν στην αγκαλιά του Κυρίου μας. Και είναι και η προσευχή ανάγκη μεγάλη για τον Χριστιανό, πνευματική και ψυχική, γιατί είναι ο τρόπος που έχει να ενωθεί με το Θεό, να έρθει κοντά Του και να επικοινωνήσει μαζί Του. Και οφείλει αυτή η προσευχή να είναι ειλικρινής και εγκάρδια. Κάθε λέξη σε μια προσευχή, πρέπει να είναι εμποτισμένη με τον μεγαλύτερο Νόμο Του, την Αγάπη. Ειδάλλως, είναι μοναχά γράμματα στη σειρά, και τι νόημα μπορούν να έχουν; 

Έτσι και η μνημόνευση ονομάτων, είναι μια πράξη αγάπης, είναι μια προσευχή. Ίσως και μεγαλύτερη πολλές φορές από την προσευχή που κάνει ο καθένας μας ατομικά, είτε για να ζητήσει κάτι, είτε για να Τον ευχαριστήσει για τις ευλογίες που του χαρίστηκαν. Γιατί εκεί, στη μνημόνευση, ο άνθρωπος αλλάζει το κέντρο του και απενδύεται τον ατομισμό του. Δεν ζητά κάτι για τον εαυτό του, μα για τους άλλους, αυτούς που μνημονεύει ονομαστικά. Και όχι, δεν χρειάζεται υπενθύμιση ο Θεός για κανέναν από τους δούλους του, ζωντανούς και μη, μήτε και αγνοεί τα ονόματά τους. Είναι όμως για εκείνον που το κάνει ένας τρόπος να δείξει την Αγάπη για τους αδελφούς του, πως και αυτός ανήκει ή θέλει να ανήκει στο Σώμα της Εκκλησίας, στο Ένα Μυστικό Σώμα του Χριστού. Έτσι δείχνει ο Χριστιανός πως δεν είναι μονάδα. Γι’ αυτό μνημονεύουμε τα ονόματα των αδελφών μας, για την ψυχή μας. 

Και θα μπορούσε καθένας να σκεφτεί “Δεν μπορώ αυτό να το κάνω μόνος μου, ιδιωτικά, στη δική μου προσευχή;”. Δεν είναι άτοπη ερώτηση, ούτε και εσφαλμένη. Μπορεί, είναι η απάντηση και έχει αξία σημαντική και αυτό. Αλλά να σκεφτούμε και τούτο: η Θεία Λειτουργία είναι η μεγαλύτερη, η ιερότερη προσευχή μας. Ο ίδιος ο Ιερέας έρχεται στο τέλος της μνημόνευσης να ζητήσει από τον Κύριό του τη συγχώρεση αυτών που μνημονεύθηκαν. Απόπλυνον, Κύριε, τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων Σου τω αίματί Σου τω αγίω. Με το αίμα σου το Άγιο δηλαδή, ξέπλυνε, καθάρισε τις αμαρτίες των δούλων σου Θεέ μου. Εμείς προσευχόμαστε για τους ανθρώπους μας, και ο Ιερέας για όλους μας. Και έτσι ενωνόμαστε και γινόμαστε το ένα Ποίμνιο που Εκείνος προσδοκά να είμαστε.

Να αγαπάμε την προσευχή και να προσευχόμαστε για την ικανότητα να αγαπάμε. 

Μπείτε εδώ για να μας στείλετε ονόματα των αγαπημένων σας, ζώντων ή κεκοιμημένων, για να τα μνημονεύσουμε στις προσευχές μας.